19 januari 2020
…die vindt. Soms lijkt het wel alsof hoe harder je zoekt, hoe minder je vindt en als je dan stopt met zoeken dat hetgeen je naar op zoek was, jou vindt. Voor iemand die graag alles zelf onder controle houd is dit iets moeilijk om te vatten. Dit is dan geconfronteerd worden met het feit dat je niet alles kan controleren en dat soms dingen gebeuren die je niet voor mogelijk acht, die dan gewoon toch gebeuren. De nuchtere ik, kan daar met al zijn verstand niet bij en laat ik nu net daar moeite mee hebben gehad en nog steeds. We zijn nu een dik jaar verder na mijn eerste blog post en het was me wel een jaar… Ik heb mezelf begin vorig jaar een zeer moeilijke vraag gesteld, een vraag die meerdere mensen zich blijkbaar wel eens stellen in de loop van hun leven….is het dit nu? Na een jaartje zoeken naar… is het dit nu? Kan ik jullie het antwoord geven op deze vraag. En het antwoord is héél simpel: dit is het inderdaad, dit is het helemaal. Achteraf bekeken is het een simpel antwoord op een simpele vraag. Een antwoord dat ik meer dan een jaar geleden eigenlijk ook al wist, en dat is de nuchtere ik dan alweer, maar waar ben ik dan een jaar naar op zoek geweest? Ik dacht dat ik op zoek was naar een antwoord op die vraag, maar eigenlijk was ik op zoek naar mezelf. Wie ben ik nu echt, wat wil ik nu echt en hoe kan ik ervoor zorgen dat ik, gedurende de beperkte tijd die we krijgen, ervoor zorgen dat ik er alles uit kan halen wat eruit te halen valt…. Tjsa en dat is volgens mij zo ongeveer de essentie van het leven zeker, je eigen leven leiden op een manier dat je elke avond voor je gaat slapen kan terugkijken op de dag en bij jezelf denken, wat was het weer een mooie dag vandaag, ik kijk al uit naar morgen. En ja, om tot die essentie te komen ben ik eerlijk gezegd wel even bezig geweest en nog trouwens, dat is een dagdagelijkse oefening en elke keer een uitdaging met bergen en dalen. Wat ik wel geleerd heb het afgelopen jaar is dat we in deze jachtige tijd altijd maar op zoek zijn naar meer, beter, sneller en dat we vergeten stil te staan. Het lijkt wel of het niet mag of kan, even stil staan, maar geloof me nu maar, ik heb met momenten proberen stil staan en dat is verdorie moeilijk. Maar als je stil staat, dan gebeuren dingen, die (mogelijks) niet gebeuren als je nooit stilstaat. Mijn laatste blogpost in november was ik terug van de trein gestapt en ben ik terug héél hard op zoek gegaan…of ik op een nieuwe trein wou stappen, of ik machinist wou worden of dat ik nog wat ging blijven wandelen…. Met momenten was ik rotsvast overtuigd van wat ik wou, wat ik zou gaan doen en hoe ik het zou gaan doen, om het volgende moment opnieuw aan mezelf, mijn ideeën of mijn overtuigingen te beginnen twijfelen. Op zo een moment moet je gewoon even stil staan en op dat bankje gaan zitten en even niets doen. Want op zo een moment ben je de weg weer kwijt en heeft het geen zin om te blijven bewegen in een richting, dan moet je gewoon even uitrusten en niets doen. En terwijl je niets doet komt er dan uit een héél onverwacht hoekje iets waar je helemaal niet naar op zoek was, wat je zelfs niet durfde dromen of ooit voor mogelijk achtte dat een optie zou kunnen zijn…. Ik kan dit als nuchtere man niet verklaren, heb hier geen woorden voor of kan ik ook niet uitleggen. Dit is wat ze ‘het lot’ noemen zeker, iets waarin ik niet geloof(de), iets wat voor rationele denkers niet bestaat, en wat een beetje ‘zweverig’ is. Maar als opeens uit het niets puzzelstukjes in elkaar vallen, dan sta je daar als nuchtere op te kijken zonder verklaring… Ik stond erbij en ik keek er naar…en voel dat het mij gelukkig maakt…
Ben jij ook op zoek? Nood aan verandering? Maak vandaag nog je afspraak!
Alle blogs gelezen … om bij stil te staan.
Heel mooi geschreven. Je bent een prachtig persoon.