Maandag 26 september 2022, 11u30, de voormiddag is bijna om…. Verdoeme…de voormiddag is bijna om en ik heb vandaag nog niks gepresteerd. De vrijheid om grotendeels zelf te bepalen wanneer je werkt en wanneer niet, vergt toch ook wel een bepaalde discipline want voor je het weet, is de maandagvoormiddag om en heb je nog niets gedaan en rond de middag komt dan dat ‘schuldgevoel’ van ‘oei’ ik heb nog niks gedaan.
Als ik eerlijk ben, had ik deze ochtend toen ik opstond ook bijna nergens zin in. Een zeer laag energieniveau en zo héél weinig goesting om ergens aan te beginnen. Ik heb dan maar mijn wandelschoenen aangetrokken en door de regen terug de natuur ingetrokken, mijn dagelijks wandelingetje brengt meestal wel inspiratie en energie om aan de dag te beginnen. Vandaag was dat echter niet echt het geval…. Maar toch… ik had voor ik vertrok mijn kacheltje in de mancave al aangestoken en toen ik bijna terug thuis was, kwam de geur van houtvuur me al tegemoet en toen ik de deur van de mancave opendeed ook ineens de gezellige warmte.
De laatste maanden bouwde ik mijn mancave grotendeels eigenhandig met hulp van mijn vrouw en vader op. Een grote zwarte rechthoekige garage/bedrijfshal achter ons huis (dat ooit dienst deed om onze camper die we verhuurde in te stallen), dat nu deels omgetoverd werd tot mijn klein paradijsje. Van het tekenen van plannen, bouwen van muren en tussenvloeren, het leggen van vloer, sanitair en elektriciteit…het was terug een beetje bouwen. Ondertussen de muren geverfd, de zetels op hun plaats, mijn boekenkast gevuld, de kachel aangesloten en brandend, het bijzettafeltje voorzien van enkele flessen whisky en de kadertjes klaar om gevuld te worden met iets van ‘kunst’. De oude tafel uit de kringloopwinkel eigenhandig afgeschuurd en terug geverfd en dan toch maar bezweken voor nieuwe stoelen voor erbij. Een mini badkamertje in eigen stijl en ooit nog iets wat mijn keuken/bureau/labo/multifunctionele ruimte moet worden.
Al jaren als droom in mijn hoofd, de laatste 6 maanden hard aan gewerkt om het te realiseren… en nu ik hier deze ochtend zo lekker warm terug binnenkwam dacht ik… ik ben trots op mezelf en wat ik gebouwd heb… ik ben hier verdomd graag en het is hier echt gezellig. In plaats dat ik nu achter mijn computer kruip om te beginnen werken, ga ik in mijn zetel zitten, met een tas koffie en ga ik even genieten van dit alles. Ik heb me een boek erbij genomen en wat gelezen, daarna wat ideeën op mijn whiteboard geschreven die in tussentijd opgeborreld kwamen en vervolgens een tijdje getelefoneerd met een goede vriend om dringend eens terug af te spreken. Nog een tas koffie, een paar blokjes hout op de kachel en nog wat nagenieten… en dan is het opeens 3u30 later. Bijna een hele voormiddag rustig wat doen wat het moment me ingaf…mezelf toestaan om even te genieten….op een maandagochtend…en me daar misschien een héél klein beetje schuldig over te voelen… en toch ook niet… ik vind dat ik dat verdiende en vooral even nodig had.
En nu, nu heb ik energie voor 10! Ik ben helemaal opgeladen en heb het gevoel de wereld aan te kunnen…. De ideeën stromen, de goesting is helemaal terug, en met een productiviteit van 200% haal ik die ‘lazy’ voormiddag met gemak in deze namiddag … ja dat schuldgevoel was helemaal nergens voor nodig, al was het er wel eerst.
Voel jij ook dat schuldgevoel als je even geniet?
Als je even dat moment voor jezelf neemt dat je zo hard nodig hebt?
Er eens een keertje over praten bij een tas koffie of thee?
Of gewoon nieuwsgierig naar mijn gezellige mancave?