Maandagmiddag 10 oktober 2022 13u, mijn kruiwagen staat klaar want zo dadelijk vertrek is kermispinten drinken….
Mieve (Meeuwen) kermis, een traditioneel volksfeest elk jaar rond de 2de week van oktober. De week waar, elke zich respecterende Meeuwenaar, een heel jaar naar uit kijk en waar verlof voor opgespaard wordt om van de hele week zeker niets te moeten missen. Mijn eerste levensjaar buiten beschouwing gelaten ben ik opgegroeid in Meeuwen, maar toch voel ik me geen rasechte Meeuwenaar. Mijn moeder afkomstig van Helchteren en mijn vader van Bree kozen indertijd ervoor om te bouwen in het midden tussen hun ouderlijke huizen en dat werd dus Meeuwen. Meer dan 40 jaar geleden bestond de traditie van Meeuwen kermis al en was gekend tot ver daarbuiten. Ik herinner me een verhaal van mijn grootvader die vertelde hoe er te voet teruggekomen kwam van Mieve kermis met de kruiwagen met daarin de meest beschonken van allemaal. Aangezien mijn ouders dus niet van Meeuwen afkomstig waren, is de traditie van Meeuwen kermis voor mij geen overlevering van generaties en er bijgevolg ook niet ingelepeld van bij de geboorte.
Toen ik op mijn 16de mijn huidige vrouw An leerde kennen, waarvan de beide ouders wel rasechte Meeuwenaren zijn, kwam ik al snel in contact met de traditionele rituelen van de kermis. Steevast ieder jaar enkele weken voor de kermis naar de winkel voor nieuwe kleren, ja echt, hier bestaat er zoiets als ‘kermiskleren’. Die doe je pas aan op zondagmiddag, als je kater van de fuif van zaterdag eigenlijk nog lang niet verwerkt is, om dan aan te schuiven aan de rijkelijk gevulde tafel. Als dat eten een klein beetje gezakt is volgt namiddag het obligate rondje over de kermis waarbij kinderwagens en mensen in nieuwe kleren de boventoon voeren en elkaar knikkend begroeten en al dan niet een praatje slaan. De kinderen vissen eendjes, grootvaders leren hun kleinzonen schieten met een luchtbuks en de echte waaghalzen kruipen in de attracties waarvan mijn maag zich al omdraait met ernaar te kijken. Het kermisgeld gaat er vlotjes door op zondagnamiddag.
Tegen de late namiddag vullen de cafés zich stelselmatig, er wordt gedronken, gelachen en meegezongen met de live bands. De week van Meeuwen kermis is nu echt begonnen, want het eindigt niet op zondagavond, nee, zoals ik zeg, is de week nu echt begonnen. Maandagochtend trekken de mannen steevast terug op café voor spek en eieren, kaarten, kegelen en ‘kermispinten’, om dit donderdag nog eens te herhalen met een grote fuif in de tent tot vrijdagochtend. Om eerlijk te zijn heb ik het nooit echt goed kunnen begrijpen en ben ik eerder uitzondering dan regel als ik zeg dat ik al Meeuwenaar in mijn 42 jarig bestaan nog nooit op kermismaandag op café ben geweest. Ik heb het altijd gezien als een zatte bedoening, een braspartij, een week waarbij het in Meeuwen compleet sociaal aanvaard is dat je je helemaal kan laten gaan zonder hierop afgerekend te worden. Dit was hoe ik er altijd naar gekeken heb. Dit jaar zal anders zijn, zo dadelijk neem ik mijn fiets en ga ik voor het eerst ook de sfeer van kermismaandag opsnuiven en zien wat ik nog te leren heb van de kermismaandag.
Ik heb de laatste jaren geleerd om mijn eigen overtuigingen aan de kant te schuiven en alles zo veel mogelijk vanuit een groter perspectief te bekijken. Verschillende generaties met dezelfde roots die elkaar het hele jaar nauwelijks zien, ondertussen al dan niet al 10-tallen jaren niet meer in Meeuwen wonen, die verlof nemen en op maandagvoormiddag samen spek en eieren eten en een pint drinken op café. Dit soort tradities bestaan niet zomaar en kunnen onmogelijk enkel maar ‘een zatte bedoening’ zijn. Ze hebben soms een grotere maatschappelijke functie dan het op het eerste zicht lijkt. Hoe mooi is het eigenlijk om te zien dat mensen een week verlof nemen voor dit volksfeest, om hunzelf te gunnen een week uit de ‘ratrace’ te stappen, de riem er eens af te gooien en om de tijd te nemen om op een doordeweekse maandagochtend samen op café te gaan. Ja er zal al eens een pint te veel gedronken worden en tegen de avond zullen er gesprekken bij zijn die nog moeilijk verstaanbaar zijn. Maar vriendschappen worden onderhouden, de banden met oude bekenden terug aangehaald en de straffe verhalen van weleer terug opgerakeld. Er heerst een gevoel van samenhorigheid en kameraadschap die de Meeuwenaren verbind en die ervoor zorgt dat mensen elkaar (desnoods met de kruiwagen) al generaties lang naar huis brengen als er een pint teveel op is.
Elke traditie, verhaal of gebeurtenis kan je vanuit verschillende perspectieven benaderen en door je eigen (voor)oordeel even aan de kant te schuiven en je blik te verruimen ontstaat er ruimte die je leidt naar nieuwe inzichten.
Wat zijn jouw overtuigingen en wat kan je ervan leren als je deze eens even aan de kant schuift en het grote geheel bekijkt?